به نقل از «فارس»

هیئت تاریخی و قدیمی تربت حیدریه را بشناسیم

تاریخ انتشار: ۴ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۲۴۸۶۲

به گزارش خبرگزاری فارس از تربت حیدریه، تربت حیدریه دارای قدیمی‌ترین هیئت متحده حسینی مرکزی در انتهای خیابان روحبخش است که دارای دو قسمت جدید و قدیم بوده، قبل از سال ۱۲۷۰ توسط عده‌ای از سادات اصفهانی تاسیس شد و حدود ۵۰۰ متر در دو قسمت مساحت دارد، به مناسبت فرا رسیدن ماه محرم، به سراغ سید محسن حسینی‌نسب سرپرست این هیئت رفتیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

وی در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در تربت حیدریه اظهار کرد: این هیئت قبل از سال ۱۲۷۰ توسط عده‌ای از سادات اصفهانی تاسیس شد که اولین کسانی بودند که عزاداری را درتربت حیدریه بنیان گذاشتند.

حسینی نسب ادامه داد: معروف‌ترین ومتدین‌ترین آن ها مرحوم حاج سید حسین حسینی بزرگ بود که فردی متدین و بانفوذ بود، در قحطی آن دوران که در ایران به وجود آمده بود این شخص در تربت حیدریه زمین‌های خود را گندم و جو کاشت و گفت، هر کس به اندازه نیاز درو کند، آن سال تربت حیدریه از قحطی از نجات پیدا کرد.

 

سرپرست هیئت عزاداری متحده حسینی ادامه داد: بعد از فوت آن مرحوم تنها فرزند دخترش به نام بی بی سکینه سرپرستی این هیئت را به عهده گرفت که به دوره رضا شاه قلدر می‌رسد و رضاشاه عزداری را ممنوع می‌کند، مردم برای عزاداری از پشت بام‌ها به منزل مرحوم بی بی سکینه می‌آمدند که دولت وقت متوجه می‌شود و ماموری درب منزل مرحومه می‌گذارد، ولی درعین حال چون مرحوم با نفوذ و متمکن بوده با دادن مقداری پول به ماموران، عزاداری را برگزار می‌کند.

حسینی نسب اضافه می‌کند: بی بی سکینه در روزهای عاشورای آن سال‌ها هرچه به مردهای هیئت التماس می‌کند که در حرکت دسته عزاداری و سینه‌زنی شرکت کنند، اما مردها از ترس ماموران رضا شاه جرات نمی‌کنند، ولی آن مرحومه خود به تنهایی پرچمی بر دوش گرفته و حسین حسین از بازار سنگفرش وارد خیابان اصلی می‌شود و ماموران با دیدن وی جرات درگیری را نداشتند، مردها بعد از موضوع پشت سر آن مرحومه حرکت کرده و در آن سال هیئت عزاداری برپا می‌شود.

وی افزود: مرحومه در بازگشت از سفر کربلای معلی و نجف به علت سرماخوردگی شدید به ذات‌الریه مبتلا و فوت می‌شود که در آن روز شهر تربت حیدریه سیاه پوش می‌شد و در کنار مدفن پدرش در قطب الدین حیدر دفن می‌شود.

 

سرپرست هیئت عزاداری متحده حسینی متذکر شد: بعد از بی بی سکینه مرحوم حاج سید محمد سردستی که پسر عمو و همسر این مرحومه بوده سرپرستی هیئت را به عهده می‌گیرد و هیئت که در زمان آن مرحوم عزاداری آزاد بوده باشکوه برگزار می‌شد ودر سال ۱۳۶۴ بعد از فوت همسرش پسر آن مرحوم سید حسین حسینی‌نسب سرپرستی هیئت را به عهده گرفته که دوران انقلاب و زمان اعزام رزمندگان به جبهه از آن ها دعوت و پذیرایی می‌شد و از هیئت‌های پیشرو در مراسم انقلابی تربت حیدریه، خراسان و کشور بوده است، وی نیز در سال ۱۳۹۱ فوت کرده وهم اکنون توسط فرزندش سید محسن حسینی نسب هیئت اداره می‌شود.

حسینی نسب ادامه داد: علاوه بر عزاداری ۱۲ روز اول محرم و ۱۲ روز آخر ماه صفر، این هیئت مراسم عزاداری در دهه فاطمیه، ماه مبارک رمضان، شب‌های قدر، اعیاد مذهبی، زیارت عاشورا، دعای توسل و نماز جماعت را برگزار می‌کند.

وی تصریح کرد: اولین عزاداری توسط عده ای سادات اصفهانی در تربت پایه گذاری می شود که متدین ترین و سرشناس ترین و ثروتمند هم بوده اند که تاریخ دقیق مشخص نیست ولی به پیش از سنه ۱۲۷۰ ه ش می رسد که حاج سید حسین (بزرگ) اصفهانی موسس هئیت حسینی مرکزی می باشد که عکسی موجود نیست چون در آن زمان دوربین عکاسی نبوده است و بعد از او تنها فرزندش بی بی سکینه حسینی (سردسته) عهده دار هیئت می شود که مصادف با ممنوعیت عزاداری رضا شاه ملعون می شود که در منزل مردم از پشت بام ها می آمدند و عزادرای می کردند چون مدام یک مامور پاسبان نگهبانی می داده و از ورود افراد جلوگیری میکرده و اگر صدای عزاداری میفهمیده خبر می‌داده است.

 

حسینی نسب تصریح کرد: بعد از فوت این خانم متدین که در تربت هم بسیار مشهور و مورد احترام بوده و در برگشت از سفر عراق در راه بر اثر سرماخوردگی بیمار می شود و فوت می کند، تشییع جنازه باشکوهی برگزار می شود که تمام شهر تعطیل می شود و در مزار قطب الدین حیدر در کنار قبر پدرش به خاک سپرده می شود.

وی گفت : بعد از فوت آن زن مومنه پسر عمویش که شوهرش هم بوده حاج سید محمد سردسته عهده دار هیئت می شود تا سال ۱۳۶۴ که فوت نموده فرزند آن مرحوم حاج سید حسین سردسته (حسینی نسب) مسئولیت هیئت را عهده دار شده تا سال ۱۳۹۲ که فوت نمودن و پس از فوت آن مرحوم سید محمدعلی (محسن) حسینی نسب با همگاری و همراهی برادرانش هیئت را اداره می کنند و عزاداری بر اهل بیت پیامبر انجام می دهند.

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: عزاداری محرم هیئت تاریخی قدیمی تربت حیدریه تربت حیدریه بی بی سکینه بعد از فوت حسینی نسب آن مرحوم سید حسین حاج سید

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۲۴۸۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شخصیت و جایگاه حضرت حمزه سید الشهدا(ع) و عزاداری برای او به دستور رسول الله(ص)

حمزه(ع) یکی از شخصیت‌های بزرگ تاریخ اسلام است. ایثار، جهاد، هجرت و دفاع جانانه‌اش از پیامبر (ص) در مکه بی‌بدیل است و از نظر مفسران اسلامی آیاتی در قرآن در شأن آن حضرت نازل شده است. از جمله «وَالَّذِینَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللّه، وَالَّذِینَ آوَوا وَنَصَرُوا أُوْلَئِکَ هُمْ الْمُؤْمِنُونَ حَقّا لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَرِیمٌ» در شأن او و جمعی دیگر از مخلصان اصحاب پیامبر(ص) است. آیات زیادی در قرآن در شأن اوست که مفسرین ذیل آیات اشاره نموده‌اند اما آیه السابقون السابقون اولئک المقربون و چند آیه دیگر به تصریح برای تبیین شخصیت حمزه(ع) کافی است که چه نقش بزرگی در دین در دوره دعوت و استقرار و دفاع از حریم رسول الله(ص) ایفا کرد.

آیات ایمان در شأن او و حضرت علی(ع)

حمزة بن عبدالمطلب را در رأس مؤمنان حقیقی مشاهده می‌کنیم. ایمان آوردن در وضعیت سخت، یاری‌کردن و پناه‌ دادن به رسول خدا(ص) در مقابل دشمنان آنگاه که همه مشرکان و دشمنان علیه او بسیج شده بودند و در آیه شریفه «لاَیَسْتَوِی مِنْکُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَ قَاتَلَ أُوْلَئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنْ الَّذِینَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَقَاتَلُوا»، حمزه در اول این صف از مؤمنان است که قبل از فتح، جان خویش را در طبق اخلاص گذاشت.

حضرت حمزه (ع) با دشمنان به قتال و جهاد پرداخت و به خیل اولین شهدای اسلام پیوست. قتال و شهادتی که با مثله و قطعه قطعه شدن اعضای بدنش توأم شد و علف‌های بیابان بر پیکر خونینش کفن شدند. البته آیات متعدد دیگری هست که سیدالشهدا، حمزه مصداق روشن و نمودار بارزی از این آیات است.

اولین عزاداری در اسلام برای حمزه بود

پس از ایمان حمزه به پیامبر(ص) و در آمدن به جرگه دعوت‌شدگان، اسلام قدرتی گرفت و بسیاری به جهت ایمان حمزه به سوی اسلام گرویدند. شهادت او نیز برای اسلام گران بود، چون هیبتی داشت که دل دشمن را به ترس و اضطراب می‌انداخت. حمزه کسی است که پیامبر(ص) پس از شهادتش بر او بسیار گریست و زنان انصار و مهاجرین را فرمود تا برای او اقامه عزا و گریه کنند و این اولین عزاداری در اسلام برای عزیز پیامبر (ص) بود.

شهادت او فقدانی برای اسلام بود و برای پیامبر غمی جانکاه بود که هرگز جبران نشد. شیخ صدوق در ضمن حدیث مفصلی از سلمان نقل می‌کند: «در ایام بیماری رسول خدا(ص) در روزهای آخر زندگی، حضرت فاطمه زهرا(س) وقتی ضعف شدید را در پدر بزرگوارش دید گریست. رسول خدا(ص) برای تسلی و آرامش دخترش از عنایات و برکات خداوند بر اهل بیت (ع) سخن گفت.

حمزه سیدالشهدا اول است

در اسلام دو سید الشهدا هست یکی حمزه(ع) و دومی امام حسین(ع) هر یک از این دو شهید در حیات اسلام به نوعی نقش تعیین کننده دارند. پیامبر اکرم(ص) در گفتگو با دخترش فاطمه زهرا(س) بخشی از نعمت‌های خدا را که بر این خاندان ارزانی داشته است برشمرد تا بدین جا رسید: دخترم! ما اهل بیتی هستیم که خداوند 6 صفت و ویژگی را بر ما عطا کرده است که بر هیچ یک از گذشتگان و آیندگان عطا نکرده است. زیرا پیامبر ما سید انبیا و مرسلین است و آن پدر تو است و وصی ما سید اوصیا است و آن همسر تو است و شهید ما سیدالشهدا است و آن حمزة بن عبدالمطلب عموی پدر تو است. فاطمه(س) گفت: ای فرستاده خدا، آیا او فقط سید شهیدانی است که با وی به شهادت رسیده‌اند؟ پیامبر فرمود: نه، بلکه او سید شهدای اولین و آخرین، به جز انبیا و اوصیا است.

و در ادامه فرمود: ما فرزندان عبدالمطلب، سروران اهل بهشتیم. رسول الله، حمزه سیدالشهدا، جعفر ذوالجناحین، علی، فاطمه، حسن، حسین و مهدی (عج)، با اینکه پیامبر (ص) بیش از هفت عمو داشت، اما عمویی چون حمزه و ابوطالب نداشت، ابوطالب در دوره حیات خود و با تقدیم فرزندان خود به محضر پیامبر از دین حمایت کرد تا او زنده بود، کسی جرأت اذیت حضرت را نداشت. به همین خاطر سال وفاتش عام الحزن پیامبر بود. حمزه پس از ابوطالب بزرگ‌ترین پشتیبان پیامبر (ص) بود، لذا فرمود: «اَحَبّ اِخوانی اِلَیَّ علّی بن أبیطالب و أحَبّ أعْمامی‌ اِلیَّ حَمْزَة»؛ محبوب‌ترین برادرانم علی بن ابیطالب و محبوب‌ترین عموهایم حمزه است.

نام حمزه محبوب‌ترین ‌ها

یکی از اصحاب پرسید: یا رسول الله! خداوند فرزندی عنایت کرده نامش را چه بگذارم. فرمود: «سَمِّهِ بأحَبِّ الأسماء اِلیّ حَمْزه»، نام او را که همنام محبوب‌ترین نام‌ها نزد من است بگذار و آن حمزه است. ابن حجر عسقلانی نقل می‌کند که رسول خدا(ص) چون در کنار جسد مُثله شده عمویش حمزه نشست، خطاب به وی چنین فرمود: «رَحِمکَ اللّه أی عمّ، لَقَدْ کُنتَ وَصُولاً لِلرَّحِمِ فَعُولاً لِلْخیرات»، ای عمو! خدای رحمت کند تو را که در صله رحم و انجام‌دادن کارهای نیک فعال و کوشا بودی.